Klaas de Jager (1901 - 1988)

Klaas de Jager zag het levenslicht in 1901 in Wattenscheid (Duitsland), maar verhuisde een half jaar later met zijn ouders naar Harlingen. Waren de meeste Harlinger kaatsers in de bloei van hun carrière luidruchtig, bij De Jager was dat allerminst het geval. Hij was (te) bescheiden en wellicht dat daardoor de prijzenoogst tot aan zijn tweeëntwintigste levensjaar beperkt bleef. Bovendien kwam hij in 1921, tijdens een wedstrijd, in botsing met een medespeler en liep daarbij een gebroken sleutelbeen op.

In dat jaar en ook in het daaropvolgende jaar zou hij nauwelijks aan kaatswedstrijden deelnemen. In 1923 begon zijn kaatsloopbaan pas echt. Klaas de Jager had altijd een prima conditie wanneer het kaatsseizoen begon. Hij hield deze op peil door in de winter te voetballen. Zijn plaats in het partuur was achterin het perk en op de bovenlijn. Het opslaan was aan hem niet besteed en daarom werd hij ook zelden tot koning van een partij uitgeroepen. Het was een rustige kaatser in het veld, geconcentreerd, eerlijk, vaardig in het spel en populair bij het publiek. Hij was afkerig van showspel, ererondjes en uiterlijk vertoon. Zijn uitslag was ietwat merkwaardig. Hij sloeg namelijk alles bovenhands, ook de ballen die vlak boven de grond stuitten. Dat leverde hem naast schouderblessures ook vaak bevuilde kaatskleren op. Verder kaatste hij zonder handschoen. Zijn dagelijks werk in ijzer en oud roest maakte de bescherming van de hand overbodig.

Op het Nederlandse kampioenschap wist hij vijf keer de eerste prijs te bemachtigen en op de PC vier keer. In 1924 werd hij op deze hoogtijdag tot koning gekroond. Ook van de internationale kaatswedstrijd in 1925 te Sneek kwam hij omkranst thuis. Een zilveren bal met de Belgische kleuren mocht hij als trofee mee naar huis nemen. Zijn afscheid kwam in 1940 toen hij nog een tweede prijs won in zijn eigen stad. In 1988 overleed Klaas de Jager. Een groot gedeelte van zijn prijzen is te bewonderen in het Kaatsmuseum in Franeker.