Tunno Schurer (1963)

Van oom Rinze Yetsenga, winnaar van de PC in 1921 en winnaar en koning in 1922, kreeg Tunno Schurer, geboren in 1963 in Harlingen, al op achtjarige leeftijd zijn eerste kaatslessen. Hij logeerde vaak bij zijn oom in Arum en dan werd er in het weiland gekaatst. Ook ging hij als jongetje met Yetsenga mee naar de PC en het Nederlandse kampioenschap. In Franeker deed Schurer nog meer ervaring op kaatsgebied op tijdens de beroemde Roersma­Jellema­ competitie.

Het eerste succes behaalde hij op het Nederlandse kampioenschap voor schooljongens in 1975, waar hij na een bijna onoverbrugbare achterstand in de finale tegen Beetgum, de eerste prijs voor de kaatsvereniging ‘Jan Bogtstra’ uit Franeker won. Ook van het Nederlandse kampioenschap voor jongens in 1978 kwam hij omkranst thuis. Op de Freulepartij in Wommels verliep het minder voorspoedig, want in 1979 in de finale bleek Makkum een maatje te groot te zijn. Mede oorzaak aan dat verlies was een blessure van een teamgenoot van Schurer. Op het Nederlandse kampioenschap voor junioren (de Jong­ Nederland partij) was de vierde prijs in 1981 zijn beste

resultaat. In datzelfde jaar maakte Schurer, overigens zonder succes, zijn debuut op PC, zijns inziens de belangrijkste kaatspartij van het jaar. In de hoofdklasse veroverde hij zijn eerste punt op 8 mei 1982 in Franeker, waar hij de derde prijs won. Tunno Schurer was sympathiek, eigenzinnig, onverstoorbaar, ondoorgrondelijk en weinig spraakzaam, de Björn Borg van de kaatsvelden. Zijn plaats was achterin het perk en op de boven en hij verzorgde op uitstekende wijze de tweede opslag. Zijn stijl van uitslaan was ongeëvenaard.

In 1983 begonnen zijn successen gestalte te krijgen. In dat jaar won hij het Nederlandse kampioenschap voor Franeker en werd hij derde op de PC. In 1984 volgde de eerste PC-­zege van de topformatie Peter Rinia, Wiebe van Wieren en Tunno Schurer. Dat was zijn mooiste PC-­overwinning omdat hij in het voorseizoen geveld werd door een enkelblessure. Een operatie volgde en hij stond daardoor zes weken op non-­actief. De finale werd pas beslist met alle hout aan de telegraaf. In 1986 was er de tweede zege van datzelfde partuur. Schurer werd tot koning uitgeroepen en zijn vader Bart, secretaris van het PC- bestuur van 1982 tot 1994, mocht zijn zoon Tunno de koningsbal om de nek hangen, een fantastisch moment.

In 1987 en 1988 won Schurer, nu met de topkaatsers Peter Rinia en Johannes Brandsma, de PC opnieuw en beide keren kreeg hij de koningsbal mee naar huis. De laatste keer zeer tot ongenoegen van Brandsma, want hij had zijns inziens het meeste recht op de koningstitel en vele kaatskenners waren het daarmee eens. In 1988 won Schurer, die wekelijks mee kaatste in de bedrijvencompetitie en één avond per week trainde, voor de kaatsvereniging uit Franeker het Nederlandse Kampioenschap en hij zou die prestatie in 1989 en 1991 herhalen. Op de PC waren zijn successen nog niet voorbij. In 1990 won hij dat evenement opnieuw en in 1992 werd hij tweede. Na zijn verhuizing naar Arum was er wederom de tweede plaats in 1994 en 1995 en de derde plaats in 1996.

In 1997 beëindigde Schurer, eerst chauffeur en later schilder bij het Psychiatrisch Ziekenhuis in Franeker, zijn PC-­optreden. Niet minder dan zeventien keer was hij van de partij en hij behaalde drieëntwintig punten. Aan het eind van dat seizoen sloot hij ook zijn kaatsloopbaan in de hoofdklasse af. Hij zou de geschiedenis ingaan als een kaatsgrootheid, zonder kapsones, die altijd op de fiets naar de PC toeging en vijf keer met de krans om naar huis terugfietste. Schurer behaalde 686 punten, want hij won 155 eerste, 82 tweede en 57 derde prijzen en werd 46 keer koning. Het puntenklassement schreef hij in 1985, 1986, 1990 en 1991 op zijn naam. Zijn favoriete klassiekers waren de kaatswedstrijden in Bitgum (negen keer winnaar), in Leeuwarden (Rengersdag, zes keer winnaar) en de Oldehovepartij in Leeuwarden (vijf keer winnaar). Schurer was ook prima in het Jeu de Pelote. Hij kreeg zelfs een aanbod van het Belgische Tollembeek om daar te komen kaatsen, maar na rijp beraad werd dat aanbod afgeslagen. Momenteel is Tunno Schurer nog regelmatig op de kaatsvelden aanwezig om de vorderingen van zijn zoon Jan te observeren.