Catrinus Werkhoven (1884 - 1959)

Catrinus Werkhoven werd, als zoon van een winkelier, in Witmarsum geboren. Al op jonge leeftijd leerde hij zich de vaardigheden van het kaatsspel aan. In de kaatsersbuurt werd bij de kerk het sturen van de bal beoefend. Dit moest daar wel op de juiste wijze gebeuren, want als de bal iets van de koers afweek belandde hij tegen de ramen, met alle gevolgen van dien.

Met andere kaatscoryfeeën, zoals Rein Zaagemans, Jan Kuperus en Sytze Kooistra, bekwaamde hij zich in de opslag en de uitslag, avond aan avond. Zijn moeder was er geen voorstander van dat Catrinus het kaatsspel beoefende. Hij leek niet zo sterk, was lang en zag er bleek uit. Toch zou koning Catrinus I, zoals hij ook wel werd genoemd, één van de allerbeste kaatsers worden. Zo won hij vier keer de PC en zes keer het Nederlands kampioenschap. In 1903 werd hij op deze laatste wedstrijd tot koning uitgeroepen.

Hij beheerste alle facetten van het kaatsspel, was een uitmuntende uitslager, een voortreffelijke spelleider en een tacticus van formaat. Ook op internationale wedstrijden was Werkhoven een speler van kaliber. Zo won hij onder andere een medaille van koning Leopold van België, van koningin Wilhelmina en van prins Hendrik. In 1913 kwam er op een natte en koude herfstdag in Schingen een eind aan zijn formidabele uitslag. Bij een onderlinge kaatspartij versloeg hij zijn schouder. Hij zou daarna nooit meer de oude worden. Als opslager kwam hij daarna onregelmatig op kaatswedstrijden uit. Na zijn actieve kaatsloopbaan werd hij scheidsrechter, waarbij hij de wedstrijden op rustige en bekwame wijze leidde.

In de Tweede Wereldoorlog, in november 1943, werd Werkhoven door de bezetter tot burgemeester van Wûnseradiel benoemd. Bij zijn overlijden in september 1959 kwamen diverse oud­-kaatsers, bestuurders en andere persoonlijkheden hun medeleven betuigen. Onder hen ook Abe Lenstra, één van de beste voetballers aller tijden in Nederland.